TARTEKO ERDI AROA

Erdi Aro Klasikoa edo Tarteko Erdi Aroa Europako historian historialariek XI., XII. eta XIII. mendeei ematen dieten izena da. Goi eta Behe Erdi Aroaren artean kokatzen da beraz.
Gutxi gorabehera, 1000. urtez geroztik, Mendebaldeko Europan ez ziren barbaroen inbasioak gehiago nozitu, mongolen salbuespen laburra izan ezik. Bikingoak Irlandan, Britainia Handian, Frantzian eta beste toki askotan finkaturi zeuden, eta Eskandinavian erresuma kristauak garatu ziren. Hungariarren erasoei X. mendean eman zitzaien amaiera, eta 1000rako, Hungariako erresuma kristaua sortu zen. Horri esker, egonkortasun politiko eta ekonomiko irabazi zen.
Erdi Aroa Klasikoaren gako historikoa, dena den, populazio-ugaltzea izan zen, zeinek, aurreko garaiaren aldean, aldaketa politiko eta sozial nabarmena ekarri zuen. Hain zen handia gorakada hori, non, aditu batzuen arabera, 1250erako, gain-populaturik zegoen Europa, eta XIX. mendera arte ez ziren berriro populazio-maila horiek erdietsi.
XI. mendean, Alpeen iparraldean, lurralde berrietan finkatzen hasi zen jendea. Izan ere, Erdi Europako baso eta oihan itzelak mozteari ekin zitzaion, nekazaritzarako lurrak lor zitezen. Aldi berean, populazioa Frankoen Inperiotik kanpo atera zen, Elbaz haratago. Honela, lurralde alemaniarrak hirukoiztu ziren. Ekialde Hurbilera migratu ziren europar ugari Gurutzadei esker. Iberiar Penintsulan, mairuei lurrak kendu ahala, hegoaldera jotzen zuen iparraldeko populazioak. (Goiuri)